- طراحی کامل یک سازه فضاکار شامل پنج مرحله اصلی زیر است:
- مدلسازی هندسی سه بعدی
- مدلسازی هندسی سه بعدی (تهیه مدل سیمی) با استفاده از نرم افزارهایی مثل اتوکد سه بعدی ، formian ، راینو و . صورت میگیرد.
- طراحی دقیق سه بعدی در این مرحله به نحوی که علاوه بر تامین اامات معماری و سازه ای منجر به حداقل شدن تعداد تیپ گوی و المانها و حداقل سازی پرت لوله و جلوگیری از تداخل المان ها هنگام نصب شود، اهمیت دارد.
2. تحلیل و طراحی کلی سازه در نرم افزارهای طراحی مثل SAP
- براساس مقررات ملی ساختمان (بویژه مبحث ششم و مبحث دهم و آیین نامه 2800) و معمولا با روش حالات حدی مقاومت ، صورت میگیرد.
- نرم افزار SAP به دلیل اعتمادپذیری ، هماهنگی با فرم های آزاد سازه ای و موتور تحلیل قوی برای تحلیل های خطی و غیرخطی بهترین گزینه است.
3. طراحی ادوات اتصال (پیچ ، اسلیو ، گوی) برای بارهای حدی
- در سازه فضاکار پیچ ها برای کشش ، اسلیوها برای فشار و گوی ها برای ترکیب فشار و کشش ناشی از ترکیب بار PUSH در حالات حدی و بر اساس ضوابط مبحث دهم، طراحی میشوند.
- علاوه بر معیار مقاومت و تغییر شکل ، حداقل سازی تنوع تیپ های گوی و المان در این مرحله اهمیت دارد.
4. تیپ بندی گوی ها و المان ها و تهیه جداول تولید
- گوی ها سازه فضاکار با چرخش مناسب در فضا باید برای اتصال اعضای سازه ای و همچنین پرلین های نصب پوشش سوراخکاری شوند. این سوراخ کاری با تقسیم زاویه فضایی هر سوراخ به دو مولفه گردش افقی و گردش عموی آدرس دهی میشود. تیپ بندی گوی ها به شکلی است که گوی های موجود در یک تیپ دارای قطر ، تعداد سوراخ ، و زوایا و قطر یکسان برای هر سوراخ هستند.
- المان هایی که داری قطر ، ضخامت ، مخروطی ، اسلیو و پیچ یکسان هست در یک تیپ با نام مشخص دسته بندی شده و وارد مرحله تولید میشوند.
5. تهیه نقشه های بافت (نمایش تیپ المان ها و گوی ها روی پلان لایه ها)
- در نهایت تیپ های تعریف شده و حداقل سازی شده ی گوی ها و المان ها به صورت گرافیکی روی پلان واحدی (برای هر لایه) نمایش داده میشود که ملاک عمل تیم نصب و بافت سازه فضاکار می باشد.
درباره این سایت